Büyük bir sabırla avlarının tuzağa düşmesini bekliyorlar.

Etobur Mantarlar

Bu mantar türleri genellikle ormanlarda yaşarlar. Asıl ilginç yanları, avlarını yakalamak için akla gelmeyecek tuzaklar kurmalarıdır.
Bir beyaz küf olan "Entomophtorales", toprağın altındaki sularda yaşayan amiplerle beslenir. Çevresinde dolaşan bir amip gördöğü zaman, dokunaçlarıyla onu yakalayarak tüm hücrelerini emer, geriye sadece zarını bırakır. Aynı şekilde, "Zoophagus insidans" adı verilen mantar da, "rotifer" denilen küçük yaratıkları mideye indirerek beslenir.

Toprakta yaşayan ve uzunlukları bir milimetreye ulaşan solucanlar ve iplik solucanlarıyla beslenen mantar türü sayısının 50 dolayında olduğu tahmin ediliyor. Bu mantar türlerinin bazıları, ipliksolucanlarını yakalamak için çok gelişmiş tuzaklar kuruyorlar, çok çeşitli stratejiler deniyorlar. Örneğin, "Dactylaria" grubu mantarlar, hücrelerinin üç tanesiyle çember biçiminde bir tuzak hazırlıyor ve büyük bir sabırla avlarının onun içine düşmesini bekliyorlar. "Dactylaria gracilis" biraz daha ileriye gidiyor; bu hücrelerini tuzağa düşen ipeksolucanının etrafına bir yüzük gibi sarıyor ve onu iyice hareketsiz hale getiriyor. Daha sonra saniyenin onda biri bir süre içinde, tuzak olarak kullandığı hücrelerini suyla doldurarak iyice şişiriyor ve böylece avının ezilip ölmesine neden oluyor. "Dactylaria candida" daha da acımasız bir mantar... Tuzağına düşen ipliksolucanının en küçük bir şansı bile yok. Örneğin, solucan son bir gayretle kendisini çembere alan hücrelerden vücudunun yarısını feda edip kurtulsa bile, hücrelerin bir bölümü solucanın kurtulan vıcut parçasında kalıyor ve daha sonra burada gelişip yeni bir mantara dönüşüyor ve ipliksolucanına saldırıyı sürdürüyor. "Arthrobotrys oligospora" isimli etobur mantarın halk arasındaki adı ise "örümcek mantarı"... Tıpkı bir örümcek gibi minik bir ağ ören bu mantar, ağa takılıp hareketsiz kalan avını büyük bir iştahla yiyor. (OGM)